دسته: قلم‌نامه

میم: نظرت در مورد غذای بیرون چیه؟

سین: فکر کنم کلا خنثی. اما با این استثنا

میم: در مدرسه، دوران متوسطه اول بچه‌ها چی صدات می‌کردند؟

سین: فروج.

میم: معنی‌اش

شمیسا از من پرسید: «رویت چه چیزی در یک فرد برای تو ارزشمند هست؟» من هم

بحث در مورد دوست و دوستی هیچ وقت پایان‌پذیر نیست. سین و میم هم که تنش‌شان برای بحث دارای انواع

پیش از این نوشته، گفتگوی قبلی سین و میم را را بخوانید: حس مرگ

میم:

فکر کنم گفتگوهای سین و میم ادامه‌دار خواهند ماند. دنیای ذهنی من در باب شخصیت این دو تازه جان گرفته

نوشتن جوهر می‌خواهد

چندی می‌شود که بر قایق نوشتن، پاروی جوهر درون را می‌کوبم.

در قالب واژه‌ها

بعد از خواندن تعدادی از متن‌هایی که نوشته بودم، لیلیان به

آه، یک صبح، یک خلوت
یک بیداری و جَلوَت
و ستایشی مسلوب
سپیدوار می‌خواند.
آوازش درد است.
پر از زهر

دو سه نکته گفتم.
در ایام سستی
در آن حال که توان فسرده.
جان، کاسته.
و نان جز مشتی انرژیِ

فرار

بعد از مدت‌ها را که آدم‌ها را می‌بینی، به واسطه زمان، رنگی که از چهره‌شان

خواستم.
پله‌ها را دانه به دانه
تا نقطه انقطاع
تا همان جا که دیگر فکرت در گوشه خیالم، گرم، یاد

مروری بر فیلم “A Good Year 2006”

گم شدن در هیاهوی زندگی آسان بود و به نعمت تکنولوژی امروز آسان‌تر

در اواخر مارس سال ۱۸۸۲ بود که نیچه با لو سالومه آشنا شد. دختری روس که بنا به عرف رایج

دلم می‌خواست
می‌شد از همه قد بلند‌تر بودم
بالای سر همه راه می‌رفتم و
افکارشان را می‌خواندم.

دلم می‌خواست می‌شد