سعید حسنی.

فراموشی‌کردن کار من نیست و تنها باران نیست که این را می‌داند. سرم را چرخاندم و چند دوری

هم‌آغوشِ کویر

هم‌پایِ گلوی گرفته باد

خزانِ من شدی.

خزانِ اول سخت

خانه‌مان خالی است.

بیش از آنکه جایت خالی باشد.

یادت در همه جا جوانه

لب‌به‌لب کلمه‌ها را در ذهنم جا دادم. جایی نبود که جاشدنی باشند. همه جا را تو گرفته بودی.