سعید حسنی.

بحث در مورد دوست و دوستی هیچ وقت پایان‌پذیر نیست. سین و میم هم که تنش‌شان برای بحث دارای انواع

پیش از این نوشته، گفتگوی قبلی سین و میم را را بخوانید: حس مرگ

میم:

فکر کنم گفتگوهای سین و میم ادامه‌دار خواهند ماند. دنیای ذهنی من در باب شخصیت این دو تازه جان گرفته

نوشتن جوهر می‌خواهد

چندی می‌شود که بر قایق نوشتن، پاروی جوهر درون را می‌کوبم.

در قالب واژه‌ها

بعد از خواندن تعدادی از متن‌هایی که نوشته بودم، لیلیان به

آه، یک صبح، یک خلوت
یک بیداری و جَلوَت
و ستایشی مسلوب
سپیدوار می‌خواند.
آوازش درد است.
پر از زهر

دو سه نکته گفتم.
در ایام سستی
در آن حال که توان فسرده.
جان، کاسته.
و

دست‌هایم هم مثل قلبم کج هستند

دوست داشتم این نوشته را به سبکی بنویسم که هیچ

فرار

بعد از مدت‌ها را که آدم‌ها را می‌بینی، به واسطه زمان، رنگی که از چهره‌شان