برچسب: شعر

در آن حوالی
دوستانی را یافتم.
گرم همچون خون
سرد همچون باد
با تضادی خامُش
مهرشان چادری بر من شد.

وقتی کلمه‌ها را پشت سر هم قطار می‌کنی.
نمی‌خواهم جز مسافر قطار تو‌ باشم.
پس این بار که آنها را

پریدم، پریدی، چه ساده همه چیز پَر می‌شود
هنوز یک لنگه پا در هوا مانده‌ام
منتظر تو، منظره یک پنجره

خالی‌ام، پرشده از تو
در لبه‌ی طاقچه‌ی عادت، عکسی رنگی
که همچون جامِ خالی هر روز به لبش می‎‌‌گیرم.
به

بغل‌به‌بغل
لبالب
شانه‌به‌شانه
گوشاگوش
پهلو‌به‌پهلو
قدم به قدم
آسمان به آسمان
نهادیه می‌شود عادتِ همراهی با تو.
ریشه‌دار می‌شوی.
پیاله‌به‌پیاله

ممنون از الهام
که هر از گاهی مرا می‌خواند.
بر کودک درونم دست نوازشی می‌کشد.
و مرا می‌بوید.
برایم کوتلتی

پیشنهاد: این نوشته را همزمان با گوش‌دادن به این آلبوم بخوانید: Chopin:

گونه‌هایت که یخ می‌زند.

حواسم پرتِ تو می‌شود.

به این می‌ماند که جوانه‌ای پنهان

در کف دستانم روییده باشد.

محو دیدنش می‌شوم.

از

تو سکوت منی.

در همان لحظه‌ها که پلک می‌زنی،

نگاهت من را می‌پاید،

می جوید، می‌بوید،

منگنه می‌زند و