دسته: مسیرنامه

چرخه باطل

گاهی زندگی شبیه یک چرخه باطل بارها تکرار می‌شود و  نفست را

گاهی احساس می‌کنم من را به یکباره موج می‌گیرد. حالم از یک حال به حالی دیگر

گاهی فراموش می‌کنم زندگی کنم

دو روز دیگر -چهارم مرداد ۱۴۰۳- به تکرار روزی برخواهم خاست

زمانی که مدتی آدمی از زندگی‌ات کم می‌شود یا از تو و فضای زمانه تو دور می‌شود، سعی

در کنار آدم‌ها هوا خنک‌تر به نظر می‌رسد

هوا گرم بود و برق هم رفته بود.

در حال و هوای بوران

شاید زندگی آنقدر هم که به نظر می‌رسد نامعلوم

دست‌هایم هم مثل قلبم کج هستند

دوست داشتم این نوشته را به سبکی بنویسم که هیچ

چند شب پیش خوابی دیدم که کمی من را به هم ریخت. در خواب از آنچه که به دنبالش بودم

یک درماندگی آموخته‌شده

معمولا در لحظاتی که فکر می‌کنی همه چیز در بدترین حالت ممکن خودش آفتابی شده،

خزعبل‌خوانی

هر چه این کتب مزخرف و خرعبل‌گوی دانشگاه را بیشتر می‌خوانی، نسبت صورت بر مخرج علاقه باقی

یک نفر خاص

من معمولا از آدم‌ها نمی‌نویسم. البته که تنها موضوعم همین است. اما به

از زندگی چه می‌خواهم

دیروز یکی از دوستان از من پرسید: «سعید، از زندگیت چی می‌خوای؟ می‌خوای درآینده

همین کاغذ سیاه کردن‌ نجاتم داد. نمی‌توانی بایستی و راه را بیابی. باید راه بیافتی و راه را بازکنی. نوشتن

رو به ملک سر فرود آورده و پس از کُرنشی گفت: «چاکرتان به خدمت می‌رساند که زبان فارسی _دردانه ما

برای اینکه صورتم را بشویم کله‌ام را زیر شیر گرفتم تا کاملا خیس شود. سرم را که بالا گرفتم، چکه

زمانی که برای اولین بار نگاهم به آبی دریا تلقی کرد، را یادم نمی‌آید اما حتم دارم که لحظاتی شیرین