حرفی که هرگز آن را فراموش نمی‌کنم
لیل لوندز در کتاب «چگونه با هر کسی صحبت کنیم؟» در باب یکی از خاطرات دوران کالج خود می‌نویسد:
سال‌ها قبل معلم تئاتر از بازی بد من در یک نمایشنامه که در کالج اجرا می‌شد به شدت عصبانی شد: «نه!نه! بدنت با حرف‌هایت با هم جور در نمی‌آیند. حرکات بدنت اندیشه‌های تو را آشکار می‌سازند. صورت تو این توانایی را دارد که هفت هزار ابراز متفاوت داشته باشد. هر ابراز خبر از این می‌دهد که تو کیستی و در آن لحظه به خصوص چه فکری در سر داری.» بعدها حرفی زد که هرگز آن را فراموش نمی‌کنم: «و بدنت، طرز حرکت دادن بدنت اتوبیوگرافی تو در عمل است.»
انسان‌ها در حکم دکل‌های مخابراتی
به همان اندازه که سگ‌ها در بویایی و شنیداری نسبت به ما برتری دارند، ما انسان‌ها از توانایی‌های عجیبی به منظور تعامل با دیگری برخور داریم که در اکثر موارد از آن بی‌خبریم.حرکاتی که به طور ناهشیار از خود به نمایش می‌گذاریم که هر یک می‌توانند از پتانسیل ویژه‌ای برای جذب و دفع دیگران بهره‌ور باشند. هر تبسم و هر اخم می‌تواند ابزاری برای برتری‌جویی ما در ارتباط نسبت به دیگری باشد.
فضای ذهن خود را کمی خلوت کرده و با من همراه شوید. تصور کنید که هر انسان مشابه یک دکل مخابراتی شعاع ویژه‌ای برای پوشش‌دهی با امواج خود دارد. بین هر دکل تا دکل بعدی فاصله‌ای مشخص وجود دارد تا ناحیه‌ای در عدم بهره‌مندی ارتباطات به سر نبرد. انسان ها نیز همچون این دکل‌ها هر یک از فاصله‌ای مشخص نسبت به دیگری برخوردار هستند. این انتخاب خود ماست که به فاصله‌هایمان با دیگری بیافزاییم یا از آن‌ها بکاهیم.
لیل لوندز به نقل از یکی از اساتید دانشگاه پنسیلوانیا می‌نویسد:
«برای اطلاع از تبادل‌های دو نفر در مدت یک ساعت، نیمی از جمعیت بالغ آمریکا باید تمام مدت عمر خود تلاش کند تا آن‌ها را ردیابی نماید.»
در بین دو انسانِ در حال تعامل در هر ثانیه نزدیک به ده هزار علامت مخابره می‌شود. با وجود انتقال این حجم از اطلاعات، آیا افزایش اطلاعات ما در این زمینه می‌تواند به توانایی ما در برقراری تبادل‌هایی شفاف‌تر و کسب اعتماد دیگران منجر شود؟
به نظر می‌رسد آنچه گروه اندکی از انسان‌ها را با دیگران متمایز می‌سازد، توانایی آن‌ها در برقراری ارتباط با دیگران است. این قشر اندک آشپز‌های ماهری هستند. رمزی در دستورالعمل پخت ارتباطشان با دیگری است که چون اکسیری چسب‌مانند زنجیره‌ای از آدم‌ها را به آن‌ها پیوند می‌زند. هنرمندند دیگر. نحوه‌ی برخوردشان در همان دقایق اولیه بدون نیاز به جلوه‌های بصری شما را مجذوب خویش می‌کند.
می‌دانید، کسی به تنهایی به اوج نمی‌رسد. آنهایی که به نظر می‌رسد به همه خواسته‌هایشان رسیده‌اند، کسانی هستند که طی سالیان متمادی دل و ذهن صدها نفر را به دست آورده‌اند تا به آن‌ها در همه‌ی فعالیت های خود کمک کنند.
(لیل لوندز)
دیل کارنگی و آیین دوست‌یابی
…
در حال تکمیل …
