سعید حسنی.

در قالب واژه‌ها

بعد از خواندن تعدادی از متن‌هایی که نوشته بودم، لیلیان به

آه، یک صبح، یک خلوت
یک بیداری و جَلوَت
و ستایشی مسلوب
سپیدوار می‌خواند.
آوازش درد است.
پر از زهر

دو سه نکته گفتم.
در ایام سستی
در آن حال که توان فسرده.
جان، کاسته.
و نان جز مشتی انرژیِ

دست‌هایم هم مثل قلبم کج هستند

دوست داشتم این نوشته را به سبکی بنویسم که هیچ

فرار

بعد از مدت‌ها را که آدم‌ها را می‌بینی، به واسطه زمان، رنگی که از چهره‌شان