دسته: مسیرنامه

از خواهرم پرسیدم که چرا کارهایش را با موسیقی انجام می‌دهد. گفت: «آهنگ که گوش نمی‌دهم ذهنم پر از خزعبلات

به قدرت شنیده‌ها که ایمان داشته باشی‌، نمی‌توانی از شنیدن دست بکشی. گاهی دوست داری سراپا گوش باشی تا برایت

گفتن بعضی چیزها همواره بیهوده است و باطل. از بیخ و بن عبث است. مثل این است که داغ داغ

زمانی که به اولین جلسه‌ی درس «روانشناسی از دیدگاه اندیشمندان مسلمان» می‌اندیشم و آن‌گونه که استاد به هر جمله‌اش به

سه ترم را پشت سر گذاشتم و آنچه آموخته بودم را در معرض آزمودن دوباره گذاشتم. خیلی‌هایش غلط از آب