دسته: قلم‌نامه

در حال خواندن بخشی از رمان «دوستش داشتم» از «آنا گاوالدا» بودم که به این بخش رسیدم:

کالوین.اس.هال در کتاب «مقدمات روانشناسی فروید» در فصل چهارم «رشد و تکامل شخصیت» آورده است:

یکی

امروز وقتی می‌خواستم برای مصاحبه کاری بروم، مادرم گفت: «سعید به طرف سخت‌نگیری‌ها. اگر دنبال نان هستی باید با آدما

امروز صبح مودم (mood) زده بود زیر خط فقر. داغون. در مسیر دانشگاه هندزفری به گوش دیوان حافظ

فرخی خودت کمکم کن

از دوستی بارها نوشته‌ام و خوانده‌ام اما هیچ منظومه‌ای تا

به نظر می‌رسد که آدمی هر چند قدم که به سی سالگی نزدیک می‌شود، مجبور است تعاریفش را

مشکل اینجاست که خدا را مسئله‌ای بیرونی فرض می‌کنیم. (منظور مسئله در اینجا: آنچه در باب